سرطان لعنتی

الان کنار تخت داییم نشستم

یه تیکه گوشت

چ کنیم خدایا

قدر سلامتیمونو باید بدونیم البته اگه غم و غصه بزاره

من همراه وایسادم ، منی که ترس از بیمارستان دارم

خدایا به همه صحت و سلامتی بده مریض و حتی سالم

آمین

شدت درد توی وجودم

از صبح هیچی نخوردم

به طرز وحشتناکی ناراحتم

و عجیبترین چیز ممکن اینه که حتی نمیدونم از چی

واقعا خودمم دلیل ناراحتیم رو نمیفهمم

پی ام اس نیستم ، ولی خیلی عجیب و غریب ناراحتم از این اتاق بیرون نرفتم، حال حرف زدن ندارم

دلیلش نمیدونم چیه

شاید دلیلش خراب شدن ذهنیتم از ی آدمه ، یا نه خراب شدن تصورم از زندگی خیالی توی فکرم، شایدم تازه فهمیدم من وجود ندارم

شایدم شکست خوردنم بابت اثبات خودم

اصلا چرا خودمو میخوام اثبات کنم چرا میخوام طرفم بگه چ دختر خوبی؟؟ چرا من این کمبود لعنتی رو باخودم حمل میکنم ، چرا این میراث لعنتی از مادرم رو دارم این تربیت غلط تو سری خور بودن ، اینکه هرکی هرچی گفت بگو چشم، اصلا شاید امروز دوباره فهمیدم که چ حق السکوت سنگینی بابت دختر بودنم دادم ، حق السکوتی مادرم گفت بدین

آره از اینا ناراحتم

از دختر بودن

از نخواستن

از بیان نکردن

از زیادی خوب بودن

خسته ام ، از افتخارات واهی مستقل بودن

امروز فهمیدم من پشیزی ارزش ندارم

آره از این ناراحتم که تا چیزی نمیخوام ، حرفی نمیزنم از درونم دختر خوب بابام ، یار خوب ، خواهر خوب ، دوست خوبم

ولی اگه بگم ، اگه بخوام

ورق برمیگرده چرا؟؟؟

چرا اینجوری شد ، دوباره تصمیم دارم نخوام ، نمیخوام چیزی از هیچکسی، حق السکوت بدم بابت دیده شدن بابت برگشتن به زندگی ، بابن عزیز شدن

مادرم یادم داده 

چقد دختر بودن سخت بود ، چقد تاوان دادم بابتش

همین

لذت وبلاگ

یکی از لذتبخشترین اتفاقای ممکن تو وبلاگ 

که بنظرم تمام کسایی که وبلاگ دارن هم بنظرم این رو تجربه دارن و فک کنم لذتش رو چشیدن 

از اون لذتها که ترکا میگن ،توی دهنت میمونه ، از اونا

اینه که بری و وبلاگ بقیه رو بخونی بشکل روح بدون اینکه طرفت بدونه میخونی، هر روز ، هر وقت که وقت کردی بری سر وقت یه وبلاگ و از سیر تا پیازش رو بخونییی ، آااااخ که چ حالی میده

خیلی لذت داره

دیروز وب یه خانومی رو خوندم حتی اسمش هم یادم رفته از هیستوریم پاک شده ، ولی باحال بود

الان داشتم میرفتم بازم یه سر میزدم ، فکر و ایده مختلف جوریه که به آدم میفهمونه که تو من باب بعضی چیزا تو هم فکر داری نظر داری ، این فهمیدن فقط و فقط وقتی اتفاق میوفته که میفهمی یکی خلاف نظرت یا حتی هم سو با فکرت داره حرف میزنه، این یه یادآور بزرگ هست که منم هستم زنده ام

یه نویسنده ای نوشته بود، کسایی که کتاب نمیخونن یک بار زندگی میکنن ولی کسایی که کتاب میخونن چندین و چند زندگی 

بنظر من وبلاگ خوندن هم اینجوریه ، فیلم دیدن هم همینطور جای خیلیا و خیلی زندگی هاا زندگی میکنه آدم

البته بیان نخاله زیاد داره متاسفانه ، اونا هم نظر دارن هر چند نظرشون نامحترم هست...

همین

کاش امروز من

میدونی پسر الان چی میخام

یه زندگی که الان نبودم، یه زندگی که الانمو نمیساخت

کاش میشد برگشت و دوباره نوشت، شایدم نه 

با سرعت ایکس 8 رد بشه و بره و تموم

روی سنگ قبر نوشته بشه مینامصری

همین

میدونم خیلی ناامیدی توش هست ولی چ کنم درونم ناامیدی هست

کاش میتونستم بگم گوربابای زندگی

کاش میتونستم بکم گوربابای کار

گوربابای آدما

گور بابای تو

گوربابای داداشت

گوربابای خواهرات

گوربابای زندگی فقیرانه

ک*ون لق همه حتی ...

ولی نمیتونم بگم چون توش گیر کردم

 

تاچن وقت پیش که اهل قصه ساختن بودم و گاهی مینوشتم و الان کامل خشک شده

یه قصه تو ذهنم بود یه شخصیت داستانی که با یه پسرآرتیست آشنا میشه و تورش میکنه و باهاش زندگی میسازه یه اتاق بزرگ فقط که یه طرفش آشپزخونه بود و یه طرفش تخت خوابشون و بقیه رگال لباس هاش 

کل خونه اش پر ازلباس و کیف و کفش و کلاه و توی سرش خیال مدلینگ شدن، زندگی پر ازعشقشون پر از اختلاف یکی عشق سینما و تئاتر اونیکی عشق مد و فشن

کم کم از هم دور شده بودن وهر کی رفته بودسراغ آرزوهاش

مردی که حتی ساعتی هم وقت نداشت به سراغ زنش بره چون زنش توی رویاهاش غرق بود و زنی که وقت نداشت به زندگیش برسه زندگی که به گندوکثافت رسیده بود چون فک میکرد مردش به اندازه کافی براش وقت نمیزاره

اما از یه جایی از قصه دختره بزرگترین تصمیم زندگیش رو گرفت و برای آخرین بار با پاهای برهنه به خیابون پا گذاشت و تا شب پا برهنه توی خیابون ها قدم زد و برای آخرین بار از پاهاش استفاده کرد و دلش رو زد به دریا و پاهای مریضش رو سپرد به دست جراحان و برای همیشه با دنیای مد و فشن و دنیای پا داشتن خداحافظی کرد

بعد اون فهمید زندگی جایی برای خیال و رویا نیست واقعی واقعی هستش

بعد از اون فهمید وقت برای آینده ناشناخته گذاشتن پوچ وبیهوده ست و بعد از اون گفت زندگی همین جاست کف خیابون

جایی که به گذشته فک نمیکنی

جایی که برای آینده خواب نمیبینی 

اینجا خود حال هستش خود زندگی

وقتی دخترک قصه من توخیابونها میچرخید منم باهاش همراهی میکردم و از تصمیم جسورانه اش حمایت میکردم

بعضی وقتها دلم میخواست منم میزدم به دل بیرون از خانه و خونواده جایی که براش تلاش کردی و اما نشد

اما نمیشه

متاسفانه زندگی جایی برای خیال و رویا نیست واقعی واقعی ست

روزای سخت

این روزا بدترین روزای زندگی منه

بماند به یادگار

هنوز بعد گذشت ۱۰ تا ۱۵ سال این وب ، حال من صد برابر بدتر از اون سالاست ، من بجای پیشرفت دارم با سرعت ۱۸۰ دنده عقب میرم

این روزایی که بر من میگذره خیلی سخت میگذره

سخت فقط برای یه دیقه ست

یه وقتا فقط مریض شدن ، جدا شدن ، غریب شدن دردناک و سخت نیس یه وقتا یه زندگی سخت همه رو میاره

امیدوارم به خیر و خوشی بگذره 

همین

 

من و تنهایام

چقد دلم گرفته چقد خسته ام چقد حالم بده ، کاش یکی بود بهش میگفتم، و اون بجای خوابم میاد میگفت من هستم کنارتم پیشتم ، نه الکیا نه حرفی ، واقعا حس میکردم کنارمه تو دلخوشیام تو شادیام

شایدم اصلا الکی میگفت 

الکی میگفت من کنارتم حتی به اینم نیاز دارم

کاش هیچ وقت بدنیا نمی اومدم

و یا هیچ وقت بزرگ نمیشدم و یا اینقد ناموفق نبودم از زندگی و کار و ازدواج بگیر تا همین دوستی ساده

من چرا اینقد باسرعت دارم میرم توی چااه مستراح

چرا؟؟؟!!!

پ.ن :همه اینا رو توی صفحه خالی و افلاین چت نوشتم

یاد گرفتم وقتی زیادی حس تنهایی داری وارد رابطه نشی تنهاتر میشی...

امروز من

مدرسه هم تموم شد

نمیدونم چ کنم 

خدایا کمک کن

پاهام متورم و دردناک شدع ، نمیدونم چیکار کنم

با این زندگی یکنواخت چ کنم 

ایرانی ها چ مرگشونه؟!

در حال حاضر تنها سوالی که برام پیش اومده این که:

ایرانیاا چ مرگشونه؟؟!!!

چن دیقه پیش داشتم دعوای بین اقوام رو توی اینستا میخوندم 

چرا هنوز کسی یاد نگرفته توی این دوره و زمانه که همه دارن میرن مریخ ؛ به قوم هم و به هموطن و به تاریخ هم احترام بزاریم چرا؟؟؟

این علامت سوال بزرگی در ذهن منه

مثلا تحریف کردن تاریخ یه قوم دیگه چه حاصلی براتون داره؟؟

من بعنوان یک ترک تا حالا نشده برم تو مسئله یه کرد یا یه عرب اظهار نظر کنم نه سوادشو دارم و نه جای اونا هستم، من یا هر کسی خیلی هنر بکنه میرع تاریخ و فرهنگ خودش رو میخونه ، اونقدر آدم باسواد ندیدم که بتونه از همه اقوام سر دربیاره

من که فک نکنم چنین کسی وجود داشته باشع؟ نه از هر جا یکم اطلاع ناقص و کذب حتی راست ، بلکه کامل همه تاریخ ، زبان و فرهنگ تمام اقوام ایرانی رو بدونه ، حتی به جای تک تکشون زندگی و تعصب همه اقوام تو خونش باشه ، ایاااا چنین فردی توی ایران هست؟؟؟

سوال خیلی عجیبیه ، اینکه چرا همه ایرانیا برای ما مفسر و تاریخ دان و آقا و خانم دکتر شدن ؟؟؟

و جالب اینجاست سرشون تو ک*ن بقیه ست ، چرااا؟؟؟

 چرا خیلی ها مثلن توی مسائل قوم من اظهار نظر میکنن؟ مثلن چن وقت پیش سهراب پورناظری اظهار فضل کرده بود و بی سوادیشون و بی فرهنگیش رو به نمایش عوام در آورد

هنرمند عزیز تو میتونی در مورد قوم خودت نظر بدی

اگه بحث کرد بود بیا وسط

شاید فک کنید من از چیزی ناراحت هستم که هستم ، و دارم غیر منطق حرف میزنم اما مثلن تو محله ما هر کسی یه خانواده جداست باهم سلام علیک داریم برا شادی و غمها شریکیم ولی هیچ وقت داخل دعوای خونوادگیشون نیستیم  ، و یا در مورد شجره نامه و زندگی گذشته شون وارد بحث نمیشیم چون نه علمشو داریم و نه اجازه شو

دوست خوبم ایرانی های عزیز سرتون تو کار خودتون باشه ، آره مثلن اگه بحث مملکت باشه بحث تجاوز باشه همه میتونن نظر بده

خواهشا نطق ندین بیرون آذری چیه ، ترک چیه؟ یا عرب چیه ، سید چیه؟ خواهشا خواهشا این همه توهمات و تاریخسازی های کینه توزانه رو بذارید کنار 

من آرزومه اگه یه روز معلم شدم حتما اینو یاد بدم که شما فقط حق احترام گذاشتن بهم رو دارین وسلام

حتی حق نداری تاریخ یه قوم دیگه رو کنکاش کنی و دچار انحراف بشی

تاریخی که تحریف شده هیچ کمکی به هیچ کسی نداره

ادبیاتش رو بخون

شعراش رو حفظ کن

و موسیقیشو گوش کن

باهاشون دوستی کن و سعی کن ازشون یاد بگیری

همین ، من اینا رو به بچه نداشته ام هم ، به دانش آموزان نداشته ام هم یاد خواهم داد.

چن روزیه دارم میرم مدرسه ، حالم با بچه ها خیلی خوبه

فردا میخام قصه الدوز بخونم براشون

صمد بهرنگی ، اینان فرهنگ ما.

 

هیچی نیست

از اینی که شدم راضی نیستم

از چیزی که بودم راضی نیستم

از چیزی که قراره بشم میترسم

 

همین

مهربان نباش

حرف کشید به اونجا که توی سریال کره ای اینهی نقش دختری که بهش خیانت شده بود ،در جواب جینهو که گفت شنیدم با پیژامه میرفتی سر قرار ،گفت: من دلم نمیخاست وقتمو با عوض کردن شلوار و آرایش کردن تلف کنم میخاستم اون مدتی که لباس عوض میکنم هم بمونه برای با اون بودن

توی اون سریال اون دختر نقش یه دختر مهربون که هیچ جوره نمیتونست به کسی نه بگه و دلش رو برنجونه رو بازی میکرد

دقیقا و عینا شبیه به من

دلم نیومده دل شکستن یه نفر دیگه به یه ورم باشه ولو اون آدم بد باشه

ولی مهربونیه زیاد خوب نیس

باعث میشه که همه فک کنن این نیازی به توجه ، به ناز کشیده شدن ، نیازی به حمایت ، نیازی به همدلی، نیازی به همدردی ، حتی هم صحبتی نداره

وقتی خودتو نمیبینی و دیگران رو میبینی باعث میشه کم کم اونام خودتو نبینن و آخر ماجرا به خودت میگی مگه من جز خوبی کاری کردم

اره کار کردی ،خودتو نشون ندادی، حرف دلتو نزدی، نخواستی ،توقع نداشتی ، انتظار نداشتی

آخر سر هم اونا هم اینا رو توی تو ندیدن

الان من دقیقا توی اون نقطه آخر سر ،مثله خر در گل گیر کردم

چیکار کنم ،چ تمرینی بکنم که منم دیده بشم ، بقیه فک کنن منم آدمم؟؟

نمیدونم

پ.ن: مطلب بعدی مطلب ۲۰۰ ام خواهد بود