برای دلم

توی دنیایی که جایی برای من نیست

اصلا باورم نمیشه که بلاخره نشد ، تمام عمرم رو بیهوده برای آموزش و پرورش گذاشتم

بیخودی خودمو توی بهترین سالای زندگی مچل دست این و اون کردم و خوش نبودم پراز استرس و اضطراب زندگی کردم چرا؟؟؟

چرا به کدامین گناه آخرش شدم این

مگه چن بار قراره زندگی کنم بیخودی جوونیمو دادم 

دلم داره میترکه

نمیدونم چ کنم ، چیکار کنم به چی پناه ببرم.

چی میخواستم چی شد

توی زندگی هر تصور و خیال و رویای شادی داشتم ، توی زندگیم عکسش شد 

همش زندگیم پر از تنش و اضطراب شده

امیدوارم خدا درستش کنه

همین.