تولدم

اینم از ۳۲ سالگی

تموم شد و گذشت فردا به دید آمار من ۳۳ ساله خواهم شد رسما و قانونا، نمیدونم چ در انتظارم هست ، حتی انتظاری ازش ندارم

امسال که انتظار داشتم چی شد 

من دارم روز به روز به یه آدم افسردع و گوشه گیر بی انگیزه تبدیل میشم

چراشو نمیدونم

خودمم دلم نمیخاد از این حالم دور شم ، هیشکی از این حالم خبر نداره فقط خودم میدونم و خودم 

میدونی چرا دیگه انگیزه ای ندارم ، چرا دلم نمیخاد باشم تو جمع توزندگی حتی تو خودم؟!!!

چون هر وقت حس کردم داره درست میشه زد تو پرم زد تو بال پروازم زد و رییدددد به هیکلم

امسال کل سال منتظر موندم ته اش چی شد

هیچی من حتی حالم از پارسال این موقع ام هم بدتره😔

هیچ کس خبر نداره دارم میترکم ، دارم خورد میشم

خسته ام خیلی خسته

کاش حتی ۲۳ فروردینی رو که حال دلم خوش نیس نمیدیدم

تولدی که تنهام 

تولدی که حتی خودمم دلم ودماغی بهش ندارم

تولدی که حتی کسی یادش نیس منم یه ادممم حتی خودم

به دردم نمیخوره 

تموم شد در هر حال ۳۲ سالگی بد 

من ۳۳ ساله شدم

فردا را به فال نیک میگیرم!

همین

سال نو

هی به خودم میگم غصه نخور

ولی گذر عمر یاد آدم میاره دیر شده ، و شاد نبودم

۶ روز از سال جدید گذشت

سال نو مبارک

دارم به سرعت میرم به سمت ۴۰ سالگی

ولی حتی حداقلهای ۲۰ سالگی رو هم ندارم ، عجیبه نه.

چالش این روزام اینه که برای بهترین بودن نه برای شاد بودن زندگی کن مینا

دلم گرفته از این حجم از تنهایی!!!!!!

همین 

درد تموم نشدنی من ،خستگیام ، بریدنام

نمیدونم چرا دوباره اومدم اینجا 

دوباره پناه بردم به نوشتن

فقط وبلاگ و نوشتن هستش که حس میکنم میتونم بدون هیچ ترسی حرف بزنم

از خستگی هام بگم ،از همه چی بگم و هیچی

امروز رفتم امتحان استخدامی رو زدم دریغ از یه صفحه خوندن

چی فک میکردیم چی شد

هیشکی نمیدونه چی میکشم به هیشکی نمیگم تو دلم چ آشوبیه

امسال و سال قبلش وقتی به بن بست کامل رسیدم گفتم ولش کن ازدواج کن برو دور شو بزار کنار زندگیتو عوض کن

نشد

من تو تاریکی مطلق یه راه حل به ذهنم رسید اونم ازدواج بود

وگرنه ازدواج مال من نیس، ازدواج مال ما فقرا نیس ، ازدواج مال ما بی کسها نیس

تصمیم داشتم برم تنها زندگی کنم تا آخرش شد یه نفر رو پیدا میکنم نشد خودمو عشقه

اینم نشد

امسال اصلا نمیدونم چجوری گذشت ،عمرم باطله

فقط تلفش میکنم

بهار رو میگذرونم که تابستونش قشنگتره تابستون میگم پاییزش میشه زمستون میگم سال بعد درس میشه ،سال منه 

هچ کدوم نمیشه

الان نزدیکه ۱۶ ،۱۷ ساله اینجوریم

ولی این چن ساله بیشتر

خیلی خسته ام ،خسته نه بریده ام ، به روی خودم نمیارم ولی داغونم خیلی

فقط دارم میرم جلو 

همین 

دارم میترکم از درد 

خدایا واقعا هستی؟شایدم تو هم مث بقیه ای که منو نمیبینن ،نادیده میگیرن اصلا به حرفام گوش نمیدن،  مهربونیام ، کارام اصلا خم به ابروشون نمیاره ،انگار اصلا من نیستم من وجود ندارم به هر کی خوبی کنم اصلا انگار نه انگار خوبی همینجوری نه هاا، خوبی که کل وجودمو میزارم وسط کل تلاشمو میکنم ،تو هم نمیبینی تو هم نمیشنوی تو هم مث بقیه ای 

نباش تو یکی نباش

خواهش میکنم ...

باخت بزرگ من

با خودم چ کنم

با گریه های شبونه ام چ کنم ، با دلتنگیام چ کنم، با بلاتکلیفیم چ کنم

خسته ام از خسته ام گفتن، جدی بریدم ،دیگه نمیکشم

خیلی بریدم، چیکار کردم ؟ به چ جرم و گناهی سرنوشتم این شد؟

چی خواستم که اینو دادی؟

دیگه از سی سال گذشته هاا، سی و سه سال شد نمیخای درستش کنی ،یه تاریخ انقضا بزن ، یه بگو که اینم صبرش اینقده ، اینم زجرش اینقد بسشه ،یه چیزی بگو یه کاری بکن 

خدایا واقعا وجود داری میشنوی؟

خیلی تنهام، میبینی

روزام دارم میگذرونم که بگذره بلکه تموم شه، خیلی احساس پوچی دارم خیلی

تولدم گذشت و شب مث همیشه به خودم گفتم امسالم تنها گذشت ،بدون تبریک گذشت

زندگیم خیلی لعنتیه، انگار که لعنت گرفته وجودمو ،کی؟ چرا ؟نمیدونم وشایدم من اینو فک میکنم

خسته ام در هر حال، چشام میسوزه

منم باختم، بدم باختم

تمومش کن همین

نزدیک به مرگم

حوصله هیشکس رو ندارم

شبیه فیلما شدم

شخصیت یه فیلم سینمایی 

حس میکنم دارم به سمت مرگ میرم

حس میکنم قراره بمیرم

این سرما خوردگی منو خواهد کشت این حس منه.

ای کاش های کوچیک

گفتم غم تو دارم 

گفتاغمت سر آید...

دروغ گفت، الکی گفت، خالی بست، دست به سرم کرد

مث همیشه

مث همه

دلم خیلی ازش خواست اما نداد ، داده باشه هم نصف و نیمه، حتی کمتر از نصفه

داد، نمیگم نداد اما منو ندید که بخاد چیزی بده ،منو تیکه پاره دید که یه زندگی اینجوری داد

به درد نخور  ،پر خواستن ،پر نداشتن

دلم خیلی چیزا خاست ولی نشد

یه وقتا میخام یه جایی برم تو دلم میگم کاش یکی بود منو میبرد ، کنار خیابون که منتظرم تو دلم میگم کاش یکی بود منو تحویل میگرفت

یه وقتا که تو خونه دلم میگیره هوا خوبه ،به خودم میگم کاش کسی بود باهاش میرفتم بیرون ، کاش یکی بود باهاش میرفتم سفر یکم دلم وا میشد ، مثلا این روزا که مریض شدم به خودم میگفتم کاش یکی بود برام آبمیوه می آورد ،دستمو میگرفت منو میبرد دکتر ،یوقتا جدی جدی حالمو میپرسید باهام حرف میزد یکم میخندیدم درد و دل میکردم حالم یادم میرفت ، اونروز ولنتاین به خواهرم گفتم کاش یکی بود برای منم گل میگرفت ، کاش واقعا یکی رو داشتم که این همه کاش نمیگفتم

کاش

زندگیم پر از کاش

من به یه نفر نیاز دارم تا باهاش باشم نه اینکه اینقد دور که حتی نمیشه دیدش

من خیلی احساس تنهایی میکنم ،خسته شدم از هر شب گریه کردن

غمهامو بغل کردن 

خیلی خسته ام

کاش بفهمی 

نقشه مرگ

نشستم و دارم سناریو خودکشی مینویسم تو سرم

انقد ناامیدم که جز مرگ به چیزی نمیتونم برسم

حالم خیلی بده

دوباره دیشب برای هزارمین بار فهمیدم هیچ کسی رو ندارم

توی این دنیای ویرون هیشکی منو نمیبینه

ما از اولشم اضافی بودیم

اسم دختر بودن که خورد به پیشونیمون همون موقع حکممون ابد ویک روز شد ، از همون روزی که فهمیدم دختر بودن یعنی اضافه بودن شروع کردم؛ نه من ؛ هممون شروع کردیم به باج دادن

باج چیزی نخواستن

باج برای چیزایی که میخای جنگیدن

باج از خودت گذشتن

باج خودتو ندیدن

باج بیش از حد مهربون بودن ، دلسوزی کردن

کردیم کردیم و کردیم فقط بخاطر یک چیز که بگن اضافه نیستیم

ولی اخرش هم دیدیم اضافه ایم

دلم میخاد همین الان بی معطلی مرگ بیاد سراغم و اخرین سکانس زندگیم هم خیلی زود تموم بشه

خسته ام از بلاتکلیفی

از انتظار ازاینکه میگم مااه بعد ماه بعد فصل بعد ، سال بعد، زمستون بعد بهار بعد ، عمر بعد

خسته ام الان ۳۲ ساله نه اون روز ،نه اون ماه و نه اون سال رسیده

همش دارم به خودم امید واهی میدم 

خوشبختی در کار نیس

بلاتکلیفم خیلی بخاطر شغلم بخاطر ازدواجم بخاطر دوست پسر بخاطر خونواده بخاطر زندگی

وااای که من چقد بدم میاد از بلاتکلیفی انگار یه درخت خشکم و بلاتکلیفی اون چوب کبریتی که میرنه به من و در کسری از زمان فقط خاکسترم میمونه

و انتظار باد این آتیشیه که به جونم افتاده ، سریعتر و باقدرت تر منو میسوزونه

خسته شدم دیگه آستانه تحملم خیلی پایین اومده 

فقط یه چیزی حل بشه شاید حس کنم منم آدمم ،نه مث اینکه داره حل میشه

ولی نه ۳۲ ساله خبری از حل شدن نیس

چ کنم راهی جز مرگ پیش روم نمیبینم

خسته ام بریدم

همین

چ بدونم

بخدا خطمو گوشیمو اخرش میندازم آشغال سطیل اخه

این همه به آدم فک و فامیل زنگ میزنه ، زندایی ، دایی ،خاله ،عمه ،پسر عمه دختر عمه ،نوه ی عموی پدر، عروس عموی پدر و...

میخام سرمو بکوبم به دیوار

به یه نفر که مجرده فقط دوستاش زنگ میزنن و عشقش تمام

اخه این چ وضعیه

بخدا خسته ام دیگه کلافه شدم 

خواهشا دست از سر من بردارین مرسی اح

سرم درد گرفت

 

من منه بلاتکلیف

بی دلیل اومدم اینجا

حال خوبی ندارم دلم گرفته

بیرون داره برف میباره

پاهام یخ یخه

حموم کردم و اومدم بیرون سردمه ، زیر کلی لحافم که بلکه یکم گرم بشم

امروزم مث هزاران روز دیگه گذشت

بازم تنها بودم

بازم زیر دوش گریه کردم

دلم لاکردار درست نمیشه

حس ندارم انگار که از همه ی عالم جدام فک میکنم که زندگیم از این حالت در نمیاد ... نمیدونم فکر میکنم

خوبه زیادم بد نیس ولی من دلم میخاست یه شکل دیگه ای بشه بعدد۳۲ سال ، مثلا تجربه زندگی مشترک یا تجربه داشتن فرزند و حتی تجربه داشتن یه شغل آبرومند، و یا زندگی توی یه جای دیگه و یه فصل جدید

خلاصه که ۳۲ سالمون این فرم بود خوب یا بد الان مستحق یه زندگی جدیدم شایدم من اینطور فکر میکنم.

نقطه سر خط.

امشب

پاییز هم یک ساعته که تموم شده و الان توی اولین ساعات زمستونم

ایشاله که خیره

یلدا بود امشب ، کلی خوردیم کلی ، همه چی قاطی پاطی

 خوب بود خوش گذشت ولی آخر شب اومدم پایین سزن گوش دادم و گریه کردم

شاید آخرین پاییز و یلدایی باشه که بصورت مجردی با خونواده ام شایدم نباشه نمیدونم

زندگی خیلی عجیبه

دیشب خوابای رنگی رنگی دیدم ، خواب دیدم توی یه دشت سرسبزم و رودخونه ها روون من با لباس حریر سبزم که انگار از طبیعت بود میچرخیدم و میرقصیدم با آب رودخونه بازی میکردم چقد قشنگ بود

دلم خاست واقعا ، میدونم بدنم نیاز داره به اینجور جاها

خدا لعنت کنه بی پولی رو و عاملین بی پولی رو.

ایشاله که زمستون بهتر از همه فصلاش باشه ۴۰۲ که کلن تا اینجا ر*د واقعا سال خوبی ندیدم امسال رو  در کلیت فقط اشک ریختمو اشک بابت افسردگی ، خدا نکنه غم بیاد سراغم 

ایشاله که شادی بیاد بسمتمون 

ناشکری نکنم

شکر خدا

یه ک * نمونم بخاریم 

شکر خدا