من وارد مرحله جدیدی از افسردگی شدم
یه حس و حال غریب که تمومی نداره
یه غم ناتمام که با هیچ چیزی درست نمیشه
هیچیزی برام جذاب نیس
من انگار تموم شدم،تمام حسام به ته اش رسیدن
من حالم اصلا خوب نیس به کسی هم نمیتونم بگم دارم میمیرم دارم دست و پا میزنم
کمک کمک کمکم کنید
اما کسی نیس شایدم اگه دست کسی دراز بشه من نگیرم
حالم بده خیلی بد.
هیچ وقت فکرشم نمیکردم
توی ۳۱ سالگی م اینقد بدبخت بااااشم
...
دیروز برای اخرین بار زنگ زدم بهش
منتظر یه قوت قلب بودم از طرفش نمیدونم منتظر بودم که چی بگه، ولی حس کردم من خیلی تنهام خیلی ،وقتی که یکی هست پیشم ولی بازم تنهام ،بهش چی بگم ، مطمن بودم این روز یعنی امروز بلاخره میرسه بلاخره منو مجبور میکنن بگم خداحافظ من فقط پیش دستی کردم .خلاصه که تموم شد .
حالم اصلا خوب نیس، من از ماه قبل حالم داغون شده اما کسی نیس که بفهمه؛ من ۲۰ روز توی تهران عذاب کشیدم اما به روی خودم نیاوردم ، خیلی سخته، کسی نپرسید حالت خوبه ؟ پرسید ولی گوش نداد و من به همه فقط گفتم خوبم
اما خوب نبودم داغون بودم کسی پیشم نبود کسی کنارم نبود، درسته سنم زیاده بچه نیستم ولی سخت گذشت به من و حتی اون نتونست همدردم باشه ، این یه ماه همه دردا تل انبار شد رو هم و من رسیدم به این مرز ، الان کسی رو نمیخام پیشم باشه ، نمیخام
من هشت سال کار کردم ته اش حتی دستمزد درست درمونی نگرفتم انگار که هشت سال فقط بیگاری کردم ولی ته اش با اینکه از تو داغون بودم وایسادم
من سالها آرزوی ویلون داشتم و امسال رفتم اما سه ماه نشده پولم نرسید و کنار گذاشتمش ،بازم وایسادم
من هشت سال عمرم گذاشتم که استخدام آموزش و پرورش بشم اما الان تازه فهمیدم اشتباه کردم ،اونا منو نمیخان برا همین چشمم روی هشت سال بستم و الان میگم نمیخام و پاش ایستادم
من بعد سالها با بکی اشنا شدم که دوسم داشت اما کنار گذاشتمش چون فک میکنم هنوزم تنهام، اونی که گذاشت و رفت قصه من شدم
اما دیگه نمیتونم وایسم
دارم بار این همه شکست روحی رو تحمل میکنم
بازم کسی نیست که بگه حالت خوبه؟
و من بگم خوبم.
حالم خیلی بده
نه میتونم به کسی بگم ونه میتونم به کسی نگم ، حالم بشدت بده وقتی میگم بشدت شدتش از چیزی که میگم بیشتره خیلی بیشتر ما الان بیشتر از ۱۵ روزه که اینجاییم حال مادرم خوب نیس و سعی در خوب شدن هم نداره من هم از نظر روحی ضعیف شدم و هم از نظر جسمی من حالم خوب نیس کاش لااقل توی این دنیاا کسی بود که بفهمه من حالم بده، من بدهکارم مقروضم و اینم بیشتر هر روز و هر روز به فشارهای روحیم اضافه میکنه دارم میترکم و شاید درحد انفجار هم باشم.
دلم گرفته داره میترکه...
حوصله هیچ کسی رو ندارم حتی حوصله تو
حوصله خودم
هورمونام که شروع به ترشح میکنن میفهمم که چ گوهی ام ولی قبلشم میدونم اماااا وقتی هورمون در جریان نباشه عین خیالم نیست که بعد از این همه سال به نقطه زیر صفر رسیدم که الان هیچم که الان باید منتظر باشم که پول خواهرمو بردارم برای گوشی که خریدم در حالب که خودش هزار جور قرض داره ،ویلونمو گذاشتم برا فروش ولی فعلا کسی پیام نداده اگه اینجام کسی میخاد بخره چون بد جور لنگ پولم.پول پول پول چقد مهم بوده من الان به زور لیلا بعد بوقی سال میرم مسافرت هیچی ندارم هیچی لعنت به من که اینقد بی عرضه ام ،دارم فک میکنم که من ده سال پیش به اینده ام که فک میکردم عایا توی هزار فرسنگی ذهنم هم تصوری از الانم داشتم ،نه نداشتم چون منه احمق فک میکردم برام ریختن اره احتمالاریختن پشکل ریختن ، دلم پره از خودم از همه اما در اخر باید بگم مرگ بر دیکتاتور ،احتمالا این فقط اب روی اتیش باشه.
زندگی تو این شرایط سخت شده ،سخت بود سخت تر شد .
اینترنت قطع ، کشتار هموطنام همچنان پا بر جا ، کفتارصفتان همچنان دارن حکومت میکنن و تک به تک دختران سرزمینم پرپر میشن ، حالم اصلا خوب نیس بخاطر همه ی دخترایی که شب سرشون رو به امید فردا باز کردن اما فردا ،اما فردااا
دیگه با لعنت فرستادن بهتون هم حالم بهتر نمیشه با شعار مرگ هم بهتر نمیشم فقط گوشه نشستم و گریه و گریه کاری از دستم برنمیاد وقتی دختر کوچیک همشهریم زیر مشت ولگد کشته شدع ، چطور تونستین به دختر کوچیک رحم نکردین ، خونتون از چیه ، جنس تون از چیه ؟؟!!اصلا ادمیزاد هستین ؟! مطمنم از جنس شیطانین
توی اخبار بدون خجالت تو چشممون نگا میکنن میگن همچین اتفاقی نیافتاده ولی این همه شاهد ماجرا ، خواهر من اونم دروغ میگه ، چطور میتونین انقد راحت ادم بکشین آدم نه بچه کوچیک ، فرشته معصوم بکشین ، چطور میتونین بهش لگد بزنین باتوم بزنین ، چطور؟؟!!و اینقد راحت منکر بشین ، دروغ بگین ، جنایت کارا روی هر چی وحشی و کثافت و حرومزاده هست رو سفید کردین ، لعنت به همتون ، روزی میرسه که بر روی قبر تک تک تون خواهیم رقصید ، روزی خواهد رسید که ما هم روی شادی و خوشی رو خواهیم دید ، ننگ بهت ، کثافت حرومزاده .زندگی اینجور نخواهد موند هیچ ظلم تا ابد پایدار نبوده و نخواهد بود و هیچ حکومتی ابدی نیست شمام نخواهید بود .
بعضی وقتا میشینم و به روزی خوب فک میکنم ، اما این روزا بیشتر به خودم فک میکنم به اینکا تو نقطه ای که من وایسادم چقد بن بسته ، من الان ته ته خط ام ته بدبختی
حال کشورم داغونه ، از کاری که هشت سال براش زحمت کشیدم یا بهتره بگم از اون جهنم اومدم بیرون، استخدام کاملا رو هواست و احتمالا یه سرابه ، خودم توی تنها ترین نقطه زندگیمم ، از دویدن خسته شدم و الان کف زمین ولو ام
حالم داغونه داغونتر از همیشه هیچ وقت فک نمیکردم ۳۱ سالگی ام هیچی نداشته باشم هیچ تازع برا هر چی تلاش کرده باشم تازه الان زیر صفر باشم ، ۳۱ سالگی ام تازه فک کنم برم توی رابطع عاطفی یا نه ؟الان تو این سن جای سواله ، من خیلی داغونم از بقیه عقب نیستم بلکه حتی حرکت نکردم در جای درجام .
توی فیلم آتابای یه دیالوگ داشت میگفت من هر چقد تلاش میکردم هر چقد زرنگ بودم بازم یک صفر از همشون عقب بودم ؛ این دیالوگ یعنی من یعنی همه ی من هایی که بچه فقیریم هر چی میدویم بیشتر عقب میوفتیم ، ما اینیم ، خیلی این.
دست و دلم بع نوشتن نمیره
همه چی رو فیلتر کردن بی شرفااا، این روزا من شبیه هیچ کس نیستم حتی خودم همه فکرم فقط آزادی ایرانه ، کاری از دستم بر نمیاد نمیتونم برم خیابون ولی حس میکنم میرم ، اما حتی ثانیه ای نیست که فک نکنم که بعد آزادی چطور میشه ایران اگه نشه چی ، اگه ایران همچنان دست مزدوران حکومت بمونه من یه مرده ام مطمنم هر چند من سالها قبل از تولدم مرده ام ، من بیشترین ضربه ها رو از جمهوری اسلامی خوردم بیشترین نا امیدی رو بهم القا کردن به من حس بی مصرف بودن دادین هنوزم بعد سی و یک سال زندگی هیچ هیچ هیچ چیز ندارم با اینکه به اندازع همون سی و یک سال دویدم ، من حالم از اینا بهم میخوره، به من اینقد تبر زدین مث همه جوونای ایران اینقد مچاله ام کردین اما تبریک میگم من در اوج جوانی پیرترین دختر شهرم ، چقد بی شرمانه و وقیحانه پشت تیریبون وایمیسی یک روز من و همه جونای ایرانی بر سر قبر پر ازع-نت می ایستیم و با صدای رسا لعنتت میکنیم من امروز بهت مررررگ میگم مرگ بر بی شرف مرگ بر کسایی که با بی عدالتی همه جونااا رو نا امید کردن ، من الان در حال حاضر تنها امیدم آزادیست ، من ته وجودم پر از دو دلی هاست ، ترسهاست هم امیدوارم هم نا امید ، هم خوشحالم هم ناراحت ، هم اکتیو م هم سست و تنبل ، هم حساسم و هم پوست کلفت ، من هم شجاعم و هم میترسم ، هم ایمان دارم به خدا و هم کافرم به خدا ، اما راهی جز خدا ندارم ،حرفی جز این ندارم که فقط خدا به دادمون برسه ،خدایااااااااا آمین
رفتم نوشته های قبل رو خوندم وحسی که الان به وبلاگم دارم اینه
: چقد قشنگ اینجا
چ حسی خوبی داره کیف میکنم باهاش
نوشتن خیلی کیفش زیاده نوشتن از اتفاقا
امروز یه اتفاقی افتاد یه بچه گربه توی کوچه بالای درختی که جلوی خونمون هست گیر کرده بود ومن زنگ زدم اتش نشانی اومدن
من الان دفترم ولی اونا امدن و نجاتش دادن
محمد صدرا کلی ذوق داشت برا اومدن اتش نشاناا
و نجات گربه و هم محمد طاهای شکر
خیلی شکر هستش محمد طاها فردا تولدشه
من برم ویدیو کال ...
چقد این روزا ذهنم مشغوله
دارم به قبولی زهرا فک میکنم ، استخدام خودم ، دلم میخواد برم شمای یکی دو روز به اون فک میکنم، به کلاس ویلون
به قالی مون ف به قرعه کشی که شرکت کردم
به همه چی فک میکنم، به اینده، به درست کردن دندونم ، به یاد گرفتن زبان ، به پسری که وارد زندگیم کردم
به همه چی فک میکنم
این روزا خیل درگیرم
دیگه میخوام نیام اینجا تا سر برج میام دفتر بعدش خونه ام
ویلون هم گفتم نمیام
یکم خواستم ریست کنم همه چی رو ولی مث اینکه دارم کلان آف میشم
زندگی ولی سخته خیلی سخت
...
زنده ام
نفس میکشم
و زندگی
من وقتی ناراحتم یک یاز غمگین ترینا اهنگ ها رو میزارم و گوش میدم
خیلی سمی ه ولی جگرم تا ته اش میسوزه دیگه جایی برای سوزش نداره
همایون شجریان ، هوای زمزه هایت
خیلی جگر سوزه
اونجاش که میگه
" تهی ست دستم اگر نه برای هدیه به عشقت
آخ چه جای جسم و جوانی ست که جانم من به فداااایت"
هزار تا حرف پشت این دوبیته
و من بلند بلند میخونم
میدونم اون کجا و من کجاااا
خیلی حال کردم.
