برای دلم

شبی با بید میرقصم،شبی با باد میجنگم

که چون شب بو به وقت صبح،من بسیار دلتنگم

مرا چون اینه هر کس به کیش خویش پندارد

والا من چو می با مست وبا هشیار یک رنگم

شبی در گوشه ی محراب قدری ربنا خواندم

همان یک بار تار موی یار افتاد در چنگم

اگر دنیا مرا چندی برقصاند ملالی نیست

که من گریانده ام یک عمر دنیا را به اهنگم

بخاطر بسپریدم دشمنان چون،(نام من عشق است)

فراموشم کنید ای دوستان من مایه ی ننگم

مرا چشمان دلسنگی به خاک تیره بنشانید

همین یک جمله را با سرمه بنویسید بر سنگم

 

 

علیرضا بدیع

 

 

 

این روزا سخت درگیر درونیات مسخره خودم هستم.............از خودم بد جور شرمنده ام که هنوز بلد نیستم کم کمش با خودم کنار بیام با خوده درونیم......دیروز یکی میگفت که ادم باید ساده حرف بزنه که بقیه ام بفهمنن اونموقع محبوب میشه یه جوری رفتار کنه که ساده باشه اون وقت بهش میگن خاکی..........ولی خب من بلد نیستم حتی تو دل خودم جا پیدا کنم چه برسه به بقیه

 

دلم میخاد بمیرم از خجالت...از شرمندگی.....اینکه درون وبیرونم یکی نیست........باید اعتراف کنم که این روزا خوبم اما درونم غوغاست..........از اینکه چیزی که میخام نیستم اما ظاهرم خوب خود نمایی میکنه به خودم میگم خوبم ،حس لامسه ام خوب کار میکنه خنکی باد رو گرمای خورشیدو لطافت گلبرگ گلها رو،اما درونم پر شده از الودگی از سیاهی که هیچ حسی نداره بقول خودمون کرخت شده..........................

 

دارم فک میکنم این روزا خیلی بهتر از سال پیش این موقعهامم........داغون بودم داغونه داغون.......نا امیدی خیلی بدتر از اینه که حس نداشته باشی وکرخت بشی..........وقتی نا امیدی خاموشی مطلقه نه درونت حس داره ونه ظاهرت...........

خوشحالم از داشتن خیلی چیزا وخیلی شاکرم بابت داشتنشون

اولیش نگاهت

وبعدیش امید

من همیشه عادت دارم با بزرگ بینی همه چیزو خراب کنم اما میخام امید رو تو دلم راه بدم.......اینجوری میتونم به خودم بگم

قوی باش قوووووووی(بقول امیره  وضعیت سفید)

میخام بخودم بگم مینا درسته که اوضاعت خوب نیست اما هنوز یه چیزایی هست مثه نگاه ،اشک ،آه،راه،یا همین نوشتن ،خوندن،ترانه غزل........باید برگردم قبل از اینکه دیر بشه اما نباید سخت بگیرم نباید نباید

 

اخر یه شب این گریه ها سو چشامو میبره

عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشته میپره............

 

مینا قوی باش

 

 

همین